De Heilige Mobiel

Uit eten: altijd gezellig. Eindelijk heb je tijd om weer eens uitgebreid bij te praten met familie, vrienden of je partner. Tenminste, dat is de reden waarom ík zo graag naar een restaurant ga. Naast het feit dat ik dan zelf niet hoef te koken en af te wassen, maar dat terzijde.

De laatste keer dat ik uit eten was, heb ik me enorm zitten verbazen. Overal waar ik keek waren mensen druk bezig met hun mobiel. Stellen, gezinnen, een groepje vriendinnen: allemaal staarden ze naar een oplichtend scherm. Ze maakten selfies en stuurden appjes. Postten berichtjes op Facebook die ze dan vervolgens weer van elkaar konden lezen. Welkom in het digitale tijdperk.

Is het niet gek dat we nauwelijks nog normaal met elkaar kunnen praten? Hoe komt het dat we zo vergroeid zijn met onze mobiel? Wat zegt dat over ons? En belangrijker nog: welk voorbeeld geven we onze kinderen?

Ik merk in de opleiding tot jongerencoach die ik geef dat dit een lastig onderwerp is in de klas. Kinderen zijn zo ongeveer vergroeid met hun telefoon. Die mobiel is heilig! Maar hij heeft ook keerzijde. Een mobiel geeft 24/7 toegang tot internet. Het wereldwijde web zorgt niet alleen voor veel prikkels, maar laat vaak ook een ideaal plaatje zien. De succesverhalen schuiven de hele dag over je scherm. Jongeren zitten in een fase waarin ze op zoek zijn naar hun eigen identiteit, een fase die veel onzekerheid met zich meebrengt. Zij zijn nog niet goed in staat om te zien wat echt is en wat nep. In vergelijking met die mooie wereld online lijkt hun eigen leven saai en kleurloos. Als je het gevoel hebt dat je de hele dag op je tenen moet lopen om net zo knap, succesvol en cool te zijn, dan is het niet zo gek dat je op het randje van een burn-out belandt…

Natuurlijk ben ik blij met de technologie en de mogelijkheden die het met zich mee brengt, maar hoe stellen we grenzen? Daar moeten we als maatschappij een antwoord op vinden. In de mindfulness-trainingen die ik geef aan jongeren, ervaar ik steeds weer hoe fijn ze het vinden om vijf kwartier zonder telefoon te zijn. Ik zie wat er gebeurt als je even wordt losgekoppeld van alle digitale prikkels: je komt weer dichter bij jezelf.

Als dat zo’n groot verschil kan maken, waarom doen we dat dan niet vaker? Mindfulness zou een verplicht vak moeten worden op school. Zo leren we onze jongeren om kritisch te kijken naar de patronen waarin ze soms gevangen zitten. En ontdekken ze ook hoe leuk het kan zijn om échte aandacht bij je spaghetti Bolognese te krijgen.